Cukrzyca to choroba cywilizacyjna polegająca na podwyższonym poziomie cukru we krwi, czyli hiperglikemii. Jest to cecha wspólna dla wszystkich osób chorujących na tę przypadłość. Wyróżnić można kilka rodzajów cukrzycy. Każdy z rodzajów cechuje się innymi powodami podwyższonej glikemii oraz innym sposobem leczenia. Warto zaznaczyć, iż cukrzycę według rodzajów można sklasyfikować następująco:
• cukrzyca typu 1,
• cukrzyca typu 2,
• cukrzyca ciężarnych.
Warto stosować dokładne określenia rodzajów cukrzycy, bo choć nazwy brzmią bardzo podobnie, każdy rodzaj to inna jednostka chorobowa wymagająca innego leczenia.
Cukrzyca typu 1 jako choroba autoimmunologiczna
Dawniej cukrzycę typu 1 nazywano insulinozależną. Jest to choroba autoimmunologiczna, gdyż rozwija się w wyniku złej reakcji układu odpornościowego, który z niewiadomych do tej pory przyczyn niszczy komórki trzustki, które produkują insulinę. Jest to przykład autoagresji, w wyniku którego dochodzi do dużych deficytów insuliny w organizmie. Dzięki insulinie pozyskiwana z pożywienia energia jest wykorzystywana przez organizm. Co ważne, insulina jest hormonem, bez którego organizm nie może długo funkcjonować. Dlatego też pacjenci chorzy na cukrzycę typu 1 muszą ją uzupełniać. Często są to zastrzyki lub stosowanie pompy insulinowej.
Cukrzyca typu 1 dotyka przeważnie dzieci i młodzież i daje charakterystyczne i nasilone objawy. Poziom cukru w tym rodzaju cukrzycy przekracza przeważnie 300 mg/dl. Bardzo ważne jest to, by pacjenci chorzy na ten typ cukrzycy leczeni byli odpowiednimi dawkami insuliny oraz potrafili samokontrolować swój stan zdrowia. Osoby chore na cukrzycę typu 1 muszą koniecznie kontrolować poziom cukru we krwi wielokrotnie w ciągu doby.
Cukrzyca typu 2 jako przykład choroby cywilizacyjnej
Cukrzyca typu 2 jest efektem nadwagi i otyłości współczesnego społeczeństwa. Prowadzą do tego niezdrowy styl życia i brak aktywności fizycznej. Dieta osób z cukrzycą typu 2 jest obfita w cukry proste i żywność przetworzoną chemicznie, a osoby te mają często nadmierną masę ciała.
Z tym rodzajem cukrzycy wiąże się zjawisko insulinoodporności, które odpowiada za nieefektywne działanie insuliny w organizmie osoby chorej. Objawy choroby w tym typie cukrzycy są mniej nasilone, gdyż podstawowym problemem nie jest tu brak insuliny, ale jej nieprawidłowe działanie. Cukrzycę typu 2 leczy się lekami, które zmniejszają insulinoodporność i poprawiają działanie insuliny produkowanej w organizmie. Bardzo ważnym elementem jest także dieta, która nie powoduje przecukrzeń po posiłkach. Zdarza się także tak, że pacjenci chorujący na cukrzycę typu 2 rozpoczynają terapię insuliną. Dzieje się tak zazwyczaj po 10 – 15 latach leczenia środkami farmakologicznymi.
Cukrzyca ciężarnych
Cukrzyca ciążowa jest szczególnym rodzajem cukrzycy, która dotyka tylko kobiet w błogosławionym stanie. Jest to zaburzenie tolerancji glukozy, a podwyższony poziom cukru we krwi jest spowodowany zmianami hormonalnymi i rozwijającym się płodem.
Po 22 tygodniu ciąży ciężarna musi wykonać test obciążenia glukozą, dzięki któremu można stwierdzić, czy organizm radzi sobie z węglowodanami i ich metabolizmem. Jeśli którykolwiek z wyników testu jest nieprawidłowy rozpoznaje się cukrzycę ciążową. Podwyższone poziomy cukru we krwi przeważnie można skorygować stosując odpowiednią dietę ubogą w cukry proste.
Jak widać rodzaje cukrzycy charakteryzują się innymi przyczynami i innymi sposobami leczenia. Warto dbać o swój stan zdrowia i wykonywać profilaktyczne badania, by móc w porę stwierdzić wszelkie nieprawidłowości w metabolizmie cukrów i węglowodanów.
